Voor een met de zee verbonden binnenstad

Je hoeft er de geschiedenisboeken maar op na te slaan: ooit was Brugge een bloeiende havenstad aan de Noordzee. Hoe komt het dan toch dat we onze historische band met de zee niet meer uitspelen? Als ik vandaag door de binnenhaven rijd, vallen mij vooral vervallen en leegstaande gebouwen, duivenkoten en afvalbergen op.

Waarom creëren we hier geen hippe, toffe nieuwe wijk met coole restaurants, indoor skateparks, hippe marktjes, zomerbars en misschien zelfs een discotheek? Dit is er in elk geval de ideale plaats voor, want er woont geen levende ziel. Laten we Amsterdam als voorbeeld nemen. Hun achterhaven, die een verloederde buurt was, is vandaag de tofste plek van en voor de Amsterdammers.

Ook de effectieve verbinding met de zee voelen we al tijden niet meer, Zeebrugge is een aanhangsel geworden. Ik vind dit bijzonder jammer, omdat een stad met een haven lééft. Je voelt er energie, het bruist. Ik denk dat Zeebrugge het langste stuk strand van de Belgische kust heeft. Ondanks die troef vind je er slechts één surfclub, één exploitant op het strand die zetels verhuurt en één bakker. Dat spreekt boekdelen.

Als ik in het licht van Brugge 2030 luidop mag dromen: waarom trekken we de waterkaart niet door?

Brugge als Venetië van het noorden, de reien. Ik ken geen enkele stad waar op de binnenwateren niet gevaren mag worden. Ik vind dat er plaats zou moeten zijn voor sloepjes, kajaks, pedalo’s en aanlegsteigers.

Geef de reien terug aan de Bruggelingen en je zult merken hoeveel toffe dingen er zullen ontstaan. In de binnenstad heb je vandaag al prachtige kelders die uitgeven op de reien. Dit is uniek. Wel, maak er dan gebruik van.

Dominique Persoone
Eigenzinnige Brugse chocolatier, zaakvoerder van The Chocolate Line